Samen ‘school zijn’ in coronatijd

De schooldeuren zijn al weken gesloten. De klassen zijn leeg. Maar de wereld staat niet stil. Dit geldt ook voor scholen. Er is zelfs een enorme beweging gaande. We hebben elkaar nodig. Een crisis werkt verbindend. Mensen staan voor elkaar klaar. Wat betekent deze verandering voor de identiteit van de school?

De coronacrisis stelt ons voor de vraag wat echt van belang is in het leven. Misschien kom je wel tot reflectie en bezinning. In je persoonlijke leven, maar ook als school. Hoe blijf je als team een team? Hoe houden kinderen contact met elkaar? Hoe kun je samen ‘school zijn’ op afstand?

We zoeken creatief naar verbinding en vinden digitale mogelijkheden. De eerste praktische vragen zijn daarmee beantwoord. Nu alles een beetje op de rit staat, ontstaat er ook een ander soort vragen. Vragen als: wat is écht belangrijk, wat missen we, waar verlangen we naar? Waartoe zijn we er eigenlijk als school? Dit raakt de schoolidentiteit.

Bij de identiteit van de school wordt vaak gedacht aan ‘RK/ PC, kerk, kerst en Pasen’. Die christelijke traditie speelt mee bij veel scholen. Tegelijkertijd is identiteit een veel ruimer begrip. Identiteit is dynamisch. Het is het verhaal van de school, de binnenkant van de school, het gezicht en het beeld van de school. Het gaat om de beleving van mensen: leerkrachten, kinderen en ouders. Over het samen leven, werken en leren in en om de school. Over hoe je hier richting aan kunt geven.

Betekenisvol onderwijs gaat niet alleen over geplande vieringen, maar vooral over omgaan met wat zich nu ineens aandient in ons leven. Hoe gaan we om met deze crisis, met wat kinderen nu mee maken? Hoe vieren we straks dat onze school weer open is? Hoe nemen we afscheid van onze groep en van dit schooljaar? Allemaal zinvolle vragen in deze tijd. Zinvol, omdat ze gaan over een basis die kinderen nodig hebben; zich gedragen te voelen in een spannende periode. Wie weet kunnen we hier te midden van alle hectiek, alvast oog voor hebben en naar uitkijken.